آیا جنگ های آبی به آسیا می رسد؟

فرارو- نتایج یک مطالعه اخیر توسط تیمی از دانشمندان دانشگاه تگزاس در آستین، دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا و دانشگاه Tsinghua که در مجله تغییر آب و هوا منتشر شده است، نشان می دهد که ذخایر آب زیرزمینی (TWS) در فلات چینگهای-تبت در چین انتظار می رود. تا سال 2060 کاهش یابد. توجه شود. این مطالعه هفت سیستم حوضه رودخانه‌های آمودریا، سند، گنگ-براهماپوترا، سالوین-مکونگ، یانگ تسه و رودخانه‌های زرد را تجزیه و تحلیل کرد و نشان داد که فلات چینگهای-تبت، که اغلب “برج آب” یا “آسیای جهانی بام” نامیده می‌شود. مشخص است که تغییرات آب و هوایی در معرض تهدید است.

بحرول فرارو به نقل از ديلومات، از آنجایی که ذوب یخچال های طبیعی در فلات چینگهای و چشمه های کوهستانی منبع قابل توجهی از آب جاری از چین به بسیاری از کشورهای پایین دست آسیا را فراهم می کند، نتایج این مطالعه نشان می دهد که اثرات آب و هوا و تغییرات آب، ناامنی آبی را تشدید می کند. آسیا.

در حالی که چالش های آبی در آسیا تا حدودی به دلیل مدیریت ضعیف آب است. با این حال، وی خاطرنشان کرد که مواجهه با فشارهای دیگر بدتر می شود.

به منظور جلوگیری از نظارت بیشتر در مورد ناامنی آبی و ترس از «جنگ آب» یا بحران آب، کشورهای آسیایی باید با بهبود مدیریت منابع آب در رویکرد خود در قبال امنیت آب تجدید نظر کنند.

تغییرات آب و هوایی

در دهه های اخیر تغییرات اقلیمی و اقلیمی باعث کاهش شدید ذخایر آب زیرزمینی (آب های سطحی و زیرسطحی) شده است که در تعیین سطح دسترسی به آب ضروری است. ذخیره آب تحت تأثیر تأثیرات تغییرات آب و هوایی (مانند رویدادهای شدید آب و هوایی ناشی از تغییرات آب و هوایی) است و با افزایش سطح آب جهانی همراه است.

به گفته نویسندگان مقاله منتشر شده در نشریه نیچر، حجم ذخایر آب زیرزمینی از دست رفته سالانه 15.8 گیگاتن در برخی از مناطق فلات تبت (جایی که هیمالیا بلندترین کوه های جهان هستند) است. این منطقه با ارتفاع زیاد، فرآیندهای یخبندان و آب و هوای خشک و سرد قاره ای مشخص می شود. بر اساس این اطلاعات، نویسندگان مقاله پیش بینی می کنند که تحت سناریوی انتشار کربن در سطح متوسط، فلات چینگهای-تبت ممکن است تا سال 2050 تقریباً 230 گیگا تن از ذخایر آب زیرزمینی خود را از دست بدهد.

در حالی که کل تقاضای آب در پایین دست برخی از حوضه های رودخانه (گنگ – برهماپوترا، سالوین – مکونگ و رودخانه یانگ تسه) را می توان با استفاده از عوامل دیگر برآورده کرد، این در مورد حوضه رودخانه های آمودریا و سند صادق نیست. این بررسی نشان داد که حوضه آمودریا که از کوه های پامیر سرچشمه می گیرد و تامین کننده آب افغانستان و آسیای میانه است، شاهد کاهش 119 درصدی ظرفیت تامین آب خواهد بود. به طور مشابه، حوضه ایندوس که از فلات چینگهای-تبت سرچشمه می گیرد و آب شمال هند و پاکستان را تامین می کند، انتظار می رود با کاهش 79 درصدی ظرفیت تامین آب خود مواجه شود.
در این مقاله به نتایج تحقیق اشاره شده است که بر نظارت جهانی مرتبط با ناامنی آبی به ویژه در آسیا تاکید دارد. تقاضای جهانی برای آب شیرین در حال افزایش است، در حالی که عرضه نامشخص است. در حال حاضر، برآوردها نشان می دهد که از هر سه نفر در جهان، یک نفر، یعنی بیش از یک میلیارد نفر، به آب آشامیدنی سالم دسترسی ندارند. علاوه بر این، 2.2 میلیارد نفر در سراسر جهان به خدمات مدیریت آب آشامیدنی سالم دسترسی ندارند.

بر اساس گزارش سازمان ملل، نیمی از کودکان جهان تا سال 2025 با کمبود آب یا استرس مواجه خواهند شد. تا آن زمان، نزدیک به 1.8 میلیارد نفر در مناطقی با کمبود مطلق آب زندگی خواهند کرد، در حالی که دو سوم جمعیت جهان ممکن است با شرایط تنش آبی مواجه شوند. علاوه بر این، تا سال 2050، 75 درصد از جمعیت جهان ممکن است تحت تأثیر کمبود آب قرار بگیرند. به عنوان مثال، سازمان ملل تخمین می زند که بین 4.8 تا 5.7 میلیارد نفر تا سال 2050 حداقل یک ماه در سال در مناطق کم آب زندگی می کنند.

چالش های مربوط به آب به ویژه در آسیا شدید است. در حالی که آسیا بیش از 50 درصد از جمعیت جهان را در خود جای می دهد، آب شیرین کمتری (3920 متر مکعب برای هر نفر در سال) نسبت به سایر قاره ها دارد.

در مورد فلات چینگهای-تبت، این منطقه دارای منابع آبی فراوان با نرخ بهره برداری پایین است. بیش از 1.35 میلیارد نفر، یعنی حدود 20 درصد از جمعیت جهان، به عنوان منبع 10 سیستم رودخانه اصلی که حوضه های رودخانه ها را در آسیا پر می کنند، به رودخانه هایی متصل هستند که از فلات چینگهای-تبت سرچشمه می گیرند. با این حال، فلات چینگهای-تبت به طور قابل توجهی تحت تأثیر تغییرات آب و هوایی قرار گرفته است. این شامل افزایش سالانه دمای هوا به میزان 0.32 درجه سانتیگراد در هر دهه بین سالهای 1961 و 2017 و کاهش قابل توجه در آبهای زیرزمینی است. با توجه به کاهش چشمگیر وسعت یخچال های طبیعی در منطقه، این وضعیت کاهش ذخایر آب زیرزمینی را بیش از پیش نگران کننده می کند.

در عین حال، آسیا با چالش های قابل توجهی از فشارهای اضافی مواجه است. تقریبا دو سوم رشد جمعیت جهان در آسیا است: پیش بینی می شود که جمعیت این قاره تا سال 2050 به 26/5 میلیارد نفر افزایش یابد. در حالی که جمعیت روستایی در آسیا از هم اکنون تا سال 2025 تقریباً یکسان خواهد بود، جمعیت شهری 60 درصد افزایش خواهد یافت. با توجه به چنین نرخ سریع جمعیت و رشد شهرنشینی همراه با تقاضای آب، این امر ناگزیر فشار بیشتری را بر منابع آبی آسیا وارد می کند.

آب ژئوپلیتیک

چین که عنوان ابرقدرت را دارد یکی از طولانی ترین و مهم ترین رودخانه های آسیا به شمار می رود و سیاست دائمی برای رودخانه های فرامرزی ندارد و همین امر مسائل امنیتی مربوط به آب را پیچیده تر می کند. در عوض، مدیریت منابع آب در چارچوب روابط خارجی بسیار گسترده تر با بسیاری از کشورهای مختلف قرار می گیرد.

به دلیل بی اعتمادی چین به چارچوب های چند جانبه برای حل و فصل اختلافات بین المللی، پکن توافقنامه تقسیم آب با همسایگان خود یا معاهده بین المللی در مورد آب های فرامرزی امضا نکرده است، که نگرانی هایی را در مورد احتمال درگیری در منطقه پایین دستی ایجاد کرده است. دسترسی و کنترل آب

آنچه موضوع را پیچیده‌تر می‌کند این است که تمرکز واقعی چین بر چالش‌های آب از طریق یک رویکرد مهندسی است، زیرا این موضوع را با ساخت زیرساخت‌های بزرگ آبی مانند سدهای برق آبی مشخص کرده است. سدهای برق آبی با تأثیر بر جریان رودخانه می توانند تأثیر زیادی در تأمین آب داشته باشند. چین همچنین سدهای زیادی بر روی رودخانه های بزرگ فرامنطقه ای، چه در قلمرو چین و چه در پایین دست، ساخته است.

با این حال، فعالیت‌های سدسازی چین در سرچشمه‌های رودخانه‌های فرامرزی مختلف، از جمله رودخانه‌های بزرگ بین‌المللی مانند برهماپوترا، مکونگ و سالوین، نظارت‌های قابل‌توجهی همراه با آسیب‌های اکولوژیکی، اجتماعی، اقتصادی و زیست‌محیطی در منطقه پایین‌دست ایجاد کرده است. این رویکرد فشار بیشتری را بر مناطقی که در حال حاضر تحت تنش آبی هستند وارد می کند.

به عنوان مثال، در گزارشی در سال 2020، مرکز استیمسون، ساخت سدی توسط چین در حوضه بالای مکونگ را به تغییرات قابل توجهی در سطح آب در پایین دست مرتبط دانست. بر اساس این گزارش، سدهای برق آبی تا حدودی آب را حفظ کردند که از افزایش فصلی سالانه سطح رودخانه در چیانگ سان تایلند در سال 2019 جلوگیری کرد. این وضعیت برای اولین بار از زمان ثبت رکوردها در تاریخ معاصر رخ داد.

بنابراین افزایش سدهای برق آبی تنش بین چین و کشورهای مختلف پایین دستی را افزایش داده است. یک تهدید فزاینده مهم برای منطقه پایین دست چین است که از سدهای برق آبی استفاده می کند تا همسایگان خود را بدون تامین آب کافی رها کند یا در صورت اختلاف نظر یا درگیری، گزینه ای به نام “توقف آب” را در پایین دست انتخاب کند. در واکنش به چنین نظارت روزافزون و تهدید آشکار سد ابری 60 گیگاواتی چین، هند اعلام کرده است که در حال حاضر در حال بررسی ساخت یک سد برق آبی 10 گیگاواتی در یک ایالت دورافتاده شرقی است.

در عین حال پیشنهادهای پروژه های مختلف بین حوضه ای زنگ خطر را در منطقه پایین به صدا درآورده است. یکی از این پیشنهادها پروژه ای با هدف انحراف 60 میلیارد متر مکعب در سال از رودخانه های واقعی فلات چینگهای-تبت به سین کیانگ و سایر بخش های شمال غربی چین است. این پروژه در صورت اجرا بر سه رودخانه فرامنطقه ای (مکونگ، سالوین و براهماپوترا) تاثیر خواهد گذاشت. محققان چینی بر این باورند که منابع آبی فلات چینگهای-تبت، علیرغم کاهش میزان آن از دهه 1960، هنوز برای توسعه منطقه شمال غربی چین امکان پذیر است.

برای منطقه پایین دست، به ویژه هند و ویتنام، پروژه پیشنهادی نظارت بیشتری بر کمبود آب و رقابت بالقوه بین مناطق پایین دست برای دسترسی و کنترل منابع آب ایجاد کرده است.

آیا «آب جونگ» در دستور است؟

گمانه زنی های زیادی درباره احتمال وقوع جنگ های آبی وجود دارد که تا حدودی در رسانه ها و مطبوعات مطرح می شود. سیاستمداران مختلف و مقامات بلندپایه سازمان‌های بین‌المللی از جمله «کوفی عنان»، «بان کی مون» و «پیتر غالی» دبیرکل سابق سازمان ملل در مورد ارتباط آب و درگیری اظهاراتی داشته‌اند. در سال های گذشته پیشنهاد کرده اند.

اتاق‌های فکر و سازمان‌های غیرانتفاعی نیز خطرات مرتبط با بحران‌های آبی مانند بی‌ثباتی سیاسی و اجتماعی-اقتصادی، به‌ویژه در مورد حوضه‌های آبی فرامرزی را شناسایی کرده‌اند. در سال 2015، دهمین گزارش ریسک جهانی مجمع جهانی اقتصاد (WEF) بحران آب را در رتبه اول در میان خطرات جهانی قرار داد.

اخیراً یک گزارش طبقه بندی نشده از شورای اطلاعات ملی ایالات متحده (NIC) در ژوئیه 2020، امنیت جهانی آب را در 30 سال آینده بررسی کرده است. در آن گزارش اشاره شده بود که بدون آب کافی، جوانان با روند نزولی در سلامت اجتماعی-اقتصادی، سیاسی و عمومی و همچنین تولید ناخالص داخلی مواجه خواهند شد که با تأثیرات تغییرات آب و هوایی بدتر می شود. در آن گزارش همچنین پیش‌بینی شده بود که «همکاری برای مدیریت منابع آب احتمالاً در داخل و بین کشورهای آسیایی و خاورمیانه تغییر خواهد کرد».

اگرچه ممکن است این وضعیت بسیار نگران کننده به نظر برسد، اما روایت «یونگ های آب» نیز رد شده است. چهره های مختلف دانشگاهی اشاره کرده اند که دسترسی به آب معمولا دلیل جنگ واقعی نیست. برخی دیگر از دانشگاهیان خاطرنشان کرده اند که تعارض بر سر آب از نظر شدت و مقیاس و نیز اشکال مختلف همکاری می تواند انواع مختلفی داشته باشد.

در چنین شرایطی، نوجوانان باید در رویکردهای خود در زمینه امنیت آب تجدید نظر کنند تا نیاز به افزایش آب را برآورده کنند و از نظارت بیشتر در مواقع بحران آب اجتناب کنند. به ویژه، دولت ها باید بدانند که بهبود شیوه های مدیریت آب نه تنها برای کاهش تقاضای آب، بلکه برای بهبود کیفیت آب نیز ضروری است. اگرچه مناطق پایین دست ممکن است ترجیح دهند پروژه های مهندسی هیدرولیک را اجرا کنند، اما باید استفاده از منابع تامین آب جایگزین (مانند تصفیه فاضلاب و نمک زدایی) را برای مصارف غیر شرب و آشامیدنی در نظر بگیرند. همچنین، آنها ممکن است اجرای شیوه های مدیریت تقاضای آب (مانند کنتورهای هوشمند و سایر فناوری ها) و بهبود دسترسی به منابع مالی همراه با راه حل های مبتنی بر طبیعت را در نظر بگیرند.

چالش های آبی در آسیا در دهه های آینده افزایش خواهد یافت. در نتیجه مطالعه اخیر در نشریه نیچر، انتظار می‌رود که ذخایر آب زیرزمینی به ویژه برای حوضه رودخانه‌های آمودریا و ایندوس که از فلات چینگهای-تبت شروع می‌شود، همچنان کاهش یابد. چالش های ناشی از ناامنی آبی و مدیریت ضعیف آب در آسیا نیز اثرات تغییرات آب و هوایی را بدتر خواهد کرد. برای منطقه پایین دست، این چالش چالش دیگری را به نظارت های موجود در مورد مدیریت آب و در دسترس بودن آب اضافه می کند، که با ساخت سد غیرقانونی چین بدتر شده است.

در حالی که روایت «جنگ‌های آب» ممکن است فاقد شواهد تاریخی باشد، اما این غیرقابل انکار است که نظارت بر رشد سریع جمعیت و شهرنشینی همراه با تقاضای فزاینده برای آب، مدیریت ضعیف آب را در کشور به چالش می‌کشد. اثرات تغییرات آب و هوا این نظارت های مهم را تشدید خواهد کرد و در چنین شرایطی نمی توان «جنگ آب» یا «بحران آب» را رد کرد و گزینه های غیر ممکن را در نظر گرفت. به منظور اجتناب از چالش های اضافی آب و تضمین امنیت آب، کودکان باید علاوه بر اجرای روش های مدیریت تقاضای آب، مدیریت آب را نیز بهبود بخشند.