انیمیشن سینمایی «دم آمریکایی» محصول 1986 با خانواده‌ای موش به نام «موسکوویتز» شروع می‌شود که پس از آن که مردان سوار بر اسب (و گربه‌های همراه) روستای خود را در روسیه در سال 1885 آتش زدند، مجبور به ترک خانه‌شان شدند. آنها به ایالات متحده سفر می‌کنند. چون پاپا آواز می‌خواند: “در آمریکا گربه وجود ندارد و خیابان‌ها با پنیر آسفالت شده است!”
در آن زمان، برخی از منتقدان گفتند که این فیلم به اندازه کافی پیشینه یهودی خانواده را نشان نمی دهد. راجر ایبرت در بررسی خود شکایت کرد که «تنها تعداد کمی از کودکان می‌فهمند یا به یهودی بودن موشکوویتزها اهمیت می‌دهند».
در اقتباس صحنه ای جدید از آن فیلم در شرکت تئاتر کودکان در مینیاپولیس، پیشینه موشکوویتز اشتباهی وجود ندارد. نمایش با خواندن برکت عبری برای هانوکا آغاز می شود که یک منورا روشن می شود. آنها دو دعای عبری دیگر را می خوانند. صحبت از “بار موش وا” برای قهرمان داستان، فیول جوان است.
این موزیکال که تا 18 ژوئن ادامه دارد و برای سنین 5 سال به بالا توصیه می شود، همچنین نمایش موش های ایرلندی و ایتالیایی داستان را افزایش می دهد و موش هایی از سوئد، چین و کارائیب را اضافه می کند. نقش اول زن، یک موش ایرلندی در فیلم، اکنون یک موش سیاه است که از “فردریک دورموس بزرگ” نقل قول می کند. (جناسی های موشی فراوان است.)
مانند دیگر نمایش‌های تاریخی اخیر، «دم آمریکایی» به دنبال اولویت‌بندی تصاویر معتبر از هر شخصیت، چه نژاد، قومی یا مذهبی بود. سازندگان نمایش احساس کردند مهم است که عمیق‌تر در یهودیت موشکوویتزها غوطه ور شوند و گروه‌های دیگر را در بر گیرند تا این درک معاصر را منعکس کنند که هویت آمریکایی‌ها در یک هویت بزرگ‌تر گنجانده نشده است.
ایتامار موزس، که کتاب نمایش را نوشت و اشعار تقریباً دوازده آهنگ اصلی را نوشت، گفت: «ما تجربیات مختلفی داریم و این به ما شکل متفاوتی می‌دهد. (تعداد کمی از فیلم حفظ شدند، از جمله «Somewhere Out There»، آهنگ اشتیاق فیول که به یک موفقیت برای لیندا رونشتات و جیمز اینگرام تبدیل شد). “
یهودی ستیزی و یهودی ستیزی همچنین در چندین نمایشنامه و موزیکال اخیر، از جمله “لئوپولدشتات” که خانواده ای از یهودیان اتریشی قبل از جنگ جهانی دوم را دنبال می کند، پیش زمینه شده است. “رژه” که داستان لینچ یک یهودی در گرجستان در سال 1915 را روایت می کند. و “فقط برای ما”، در مورد شرکت در گردهمایی های ملی گرایان سفیدپوست در کوئینز.
برای «دم آمریکایی»، هنرمندان و نمایشنامه‌نویس، تالوین ویلکس، به دنبال نمایندگی گروه‌های مختلفی بودند که در محله‌های نزدیک مرکز شهر منهتن زندگی می‌کردند – زیرا ماوسکوویتزها به آنجا رسیدند – در دهه 1880.
طیبی ماگر، کارگردان، گفت: «داستانی که در سال 1986 منتشر شد، به طور کامل منعکس کننده همه جمعیت مهاجری نبود که در آنجا حضور داشتند و برای تبدیل شهر نیویورک به آنچه هست، ذاتی بود. “آیا این مربوط به بیدار شدن است؟ اره حتما. اما این همچنین در مورد گفتن یک داستان عمیق تر، غنی تر و واقعی تر است.”
مفهوم “An American Tail” توسط یکی از تهیه کنندگان اجرایی آن، استیون اسپیلبرگ آغاز شد و قهرمان نام پدربزرگ اسپیلبرگ را یدک می کشد. این فیلم به کارگردانی دان بلوث با تمجید از نظریه دیگ ذوب، نگرش دوران خود را نسبت به چندفرهنگ گرایی تجسم می بخشد: این که گروه های مهاجر فرهنگ های فردی خود را در تلاش برای جذب خود رها می کنند.
جاناتان کراسنر، استاد تاریخ یهودیان آمریکا در دانشگاه براندیس، گفت: «آنها نمی‌خواستند ویژگی قومیت فیول را بیش از حد دو چندان کنند، زیرا فکر می‌کنم آنها می‌خواستند داستان را تا حد امکان قابل ربط، جهانی نگه دارند.» . .
تصمیم برای اقتباس از فیلم برای صحنه از گفتگوی پیتر سی. بروسیوس، مدیر هنری قدیمی CTC، و یونیورسال که فیلم را تهیه کرده بود، ناشی شد. ضرری نداشت که CTC، دریافت کننده قبلی جایزه تئاتر منطقه ای تونی، به طور معمول نمایش هایی تولید می کند که در سراسر کشور سفر کرده اند. «یک سال با قورباغه و وزغ» که اولین بار توسط CTC تولید شد، در سال 2003 به برادوی راه یافت و نامزد سه جایزه تونی شد.
CTC با شرکای ترانه سرایی مایکل مالر و آلن اشموکلر (که موسیقی و اشعار موزیکال CTC “Diary of a Wimpy Kid” را نوشت) با موزس (برنده تونی برای “The Band’s Visit”) هماهنگ کرد و در سال 2018 آنها برای اولین بار ملاقات کردند. برای شروع توسعه داستان
در این فیلم، فیول در سفری خطرناک در اقیانوس اطلس از خانواده‌اش جدا می‌شود و پس از رسیدن به نیویورک، یکی پس از دیگری دچار ماجراهای ناگوار می‌شود. وقتی مجموعه‌ای متنوع از موش‌ها با گروهی از گربه‌ها به نام مولرهای خیابانی مات می‌جنگند، در نهایت – به لطف طرحی که فیول ارائه می‌کند – سوار قایق‌هایی می‌شوند که در راه دور است.
موسی گفت: «فرصتی وجود داشت تا دیدگاه‌های این گروه‌های مختلف موش را درک کنیم، چرا دور هم جمع شدن برای آنها دشوار است و دلیل این کار فیول باشد.
“گربه ها چه چیزی را نشان می دهند؟” موسی ادامه داد. در روسیه آنها قزاق ها هستند، در ایتالیا آنها مافیا هستند. آنها به آمریکا می روند و گربه ها نقشه ای برای استثمار موش ها برای کار خود دارند.»
برای زنده کردن داستان روی صحنه، سازندگان به وودویل روی آوردند، که در زمان و مکان ماجراجویی های فیول خودش را نشان می داد. آنها یک مجموعه کوچک ساختند و 20 بازیگر را انتخاب کردند که چند نفر از آنها نقش های دوگانه ایفا کردند. یک گروه شش نفره با 16 آهنگ از شرکت حمایت می کند.
هم در فیلم و هم در موزیکال، گربه ها شکست می خورند و موشکوویتزها دوباره به هم می پیوندند. با این حال، موزیکال پایانی سنگین را اضافه می‌کند، «همیشه گربه‌ها وجود خواهند داشت» که با استدلال برای همبستگی در مواجهه با ستم ابدی – گربه‌سان یا غیر آن، جایگزین امید قبلی برای هیچ گربه‌ای نمی‌شود. یک نقد مثبت در مینیاپولیس استار تریبون می‌گوید: «یک دم آمریکایی»، نگاهی به گذشته‌ای دارد که چندان دور به نظر نمی‌رسد.
در طول تمرین‌های بهار امسال، کارگردان موسیقی سریال، آندریا گرودی، میزبان نویسندگان و خدمه یک جشن عید فصح بود – مراسمی که پیام همدردی با اجداد کمتر ممتاز آن در آخرین شماره منعکس می‌شود.
موسی گفت: «اگر مراقب نباشیم، می‌توانیم با به یاد نیاوردن آنچه که اجدادمان از سر گذرانده‌اند، تبدیل به گربه شویم».
