چگونه بلیز با مبارزه با گرمایش جهانی بدهی خود را کاهش داد؟

TURNEFFE ATOLL، بلیز – بلیز با یک فروپاشی اقتصادی مواجه شد. همه‌گیری آن را وارد بدترین رکود اقتصادی کرد و دولت را در آستانه ورشکستگی قرار داد.

یک راه حل از محله های غیرمنتظره آمد. یک زیست شناس دریایی محلی پیشنهاد جدیدی را به نخست وزیر جانی بریسنو ارائه کرد: سازمان غیرانتفاعی او به کشور پول قرض می دهد تا بستانکارانش را بپردازد، اگر دولتش موافقت کند که بخشی از پس انداز این معامله را برای حفظ منابع دریایی خرج کند.

برای بلیز، این به معنای اقیانوس‌ها، حرا در خطر انقراض و صخره‌های مرجانی آسیب‌پذیر است.

قرارداد حاصل که به عنوان اوراق قرضه آبی شناخته می شود، نمونه ای از رویکرد جدیدی است که به تعداد فزاینده ای از کشورهای در حال توسعه اجازه داده است تا بدهی خود را با سرمایه گذاری در حفاظت کاهش دهند و نقش بزرگ تری در مبارزه با تغییرات آب و هوایی به آنها بدهد.

آقای “این به ما فضای تنفس داد.” بریسنو گفت. ما اکنون به جای دارندگان اوراق قرضه، برای حفاظت از محیط زیست خود هزینه خواهیم پرداخت.»

در ساده ترین حالت، اوراق قرضه آبی معادل تامین مالی مجدد وام مسکن است.

مانند سایر کشورهای جهان، بلیز هزینه های عمومی خود را تا حدی از طریق فروش اوراق قرضه بین المللی تامین مالی کرده است، نوعی بدهی که به دولت ها اجازه می دهد سرمایه خود را افزایش دهند، اما اغلب آنها را با پرداخت های با بهره بالا برای چندین دهه تحت فشار قرار می دهد.

بر اساس قرارداد اوراق قرضه آبی، Nature Conservancy، یک سازمان غیرانتفاعی مستقر در ویرجینیا، بیش از 350 میلیون دلار به بلیز وام داد تا به کشور آمریکای مرکزی امکان بازخرید اوراق قرضه بین المللی به ارزش بیش از نیم میلیارد دلار را بدهد.

Nature Conservancy این وام را از طریق بانک Credit Suisse مستقر در زوریخ تامین مالی کرد که با فروش اوراق قرضه جدید به مشتریانی که به دنبال محصولات مالی سازگار با محیط زیست بودند، پول را جمع آوری کرد.

این معامله بیش از 200 میلیون دلار یا تقریباً یک دهم تولید اقتصادی سالانه بلیز را آزاد کرد تا در سایر زمینه ها هزینه شود. در عوض، بلیز موافقت کرد که 30 درصد از آب های خود را به عنوان حفاظت شده تعیین کند و دامنه فعالیت هایی مانند ماهیگیری و ساخت و ساز را محدود کند. همچنین متعهد شد که سالانه 4.2 میلیون دلار برای حفظ تنوع زیستی این مناطق هزینه کند.

حامیان این توافق امیدوارند که مشوق های مالی و آب و هوایی به کشورهای کوچک یا فقیر کمک کند تا از چالش های مرتبط با بدهی بیش از حد و تخریب محیط زیست فرار کنند و مسیری را برای رشد پایدار باز کنند.

بلیز و سازمان حفاظت از طبیعت در تلاش برای حفظ محیط زیستی هستند که با افزایش دمای آب، فرسایش سواحل، ساخت و ساز و صید بی رویه تهدید می شود.

با این حال، تلاش‌های حفاظتی اغلب با نیازهای اقتصادی رو به رشد صنایع حیاتی گردشگری و ماهیگیری بلیز در تضاد است و چالش‌های مالی زیست‌محیطی را برجسته می‌کند.

ایان پالاسیو، یک ماهیگیر بلیز، گفت: «شما نمی توانید همه چیز را حفظ کنید و ما را به جایی برای کار رها کنید.

آقای. پالاسیو، 43 ساله، زندگی خود را در آتول بکر Turneffe، یک ذخیره گاه دریایی گسترده از جزایر پوشیده از حرا که تحت پوشش قرارداد حفاظت است، می گذراند. جزیره مرجانی در امتداد بزرگترین صخره مرجانی نیمکره غربی قرار دارد و سرشار از خرچنگ، ده ها گونه ماهی، دلفین، گاو دریایی و درختان کمیاب است.

او افزود: «حفاظت خوب است، اما ما باید مزایای آن را ببینیم.

از اردوگاه‌های چوبی ابتدایی‌شان که در میان جنگل‌های حرا قرار گرفته‌اند، آقای. پالاسیو و همراهانش هر روز در طول فصل ماهیگیری در جستجوی خرچنگ دریایی، ارزشمندترین کالای اقیانوسی بلیز، به بیرون سفر می کنند.

ماهیگیران از تکنیک‌هایی استفاده می‌کنند که در طول قرن‌ها تغییر چندانی نکرده است: آنها به سمت برآمدگی‌های چوبی ساخته شده در بستر دریا شیرجه می‌زنند و سخت‌پوستان را می‌گیرند یا از تیرهای بلند برای کشیدن تله‌های خرچنگ به قایق‌های خود استفاده می‌کنند.

حدود دوازده محیط بان در آب های جزیره مرجانی گشت زنی می کنند و مجوزهای ماهیگیری و اندازه خرچنگ های صید شده را برای محافظت از ذخایر بررسی می کنند. آنها گفتند که برای محافظت بهتر از ذخیره به سوخت، پرسنل، رادیو و اسلحه بیشتری نیاز دارند. به دلیل کمبود سوخت، نیروهای گارد ساحلی مستقر در جزیره مرجانی بندرت پایگاه خود را ترک می کنند.

والدمار آندراده، مدیر این ذخیره‌گاه می‌گوید: «اگر منابع لازم را داشته باشیم، می‌توانیم به تعادل مناسب در اکوسیستم برسیم.

Nature Conservancy سومین قرارداد اوراق قرضه آبی خود را در سپتامبر با باربادوس، یکی دیگر از کشورهای کوچک دریای کارائیب که با بدهی و تهدیدات تغییرات آب و هوایی مواجه است، بست. کشورهای دارای اقتصاد بزرگتر، از جمله اکوادور و سریلانکا، پیشنهادهای مشابهی برای مبادله بدهی ارائه کرده اند.

مقامات دولتی و گروه های زیست محیطی امیدوارند که گسترش چنین ترتیباتی، تغییرات آب و هوایی را به عاملی در چگونگی وام دادن و بازیابی تریلیون ها دلار از کشورهای فقیرتر توسط سرمایه گذاران خصوصی، سازمان های چندجانبه مانند صندوق بین المللی پول و طلبکاران دولتی مانند چین تبدیل کند.

اسلاو گاتچف، رئیس بخش بدهی های پایدار حفاظت از طبیعت، گفت: «معماری مالی جهانی به گونه ای نیست که به کشورها اعتبار معناداری برای سرمایه گذاری های طبیعت مثبت بدهد.

مدت‌هاست که به عنوان یک بخش مالی جهانی در نظر گرفته می‌شد، به اصطلاح مبادله بدهی در ازای اقلیم در طول همه‌گیری همه‌گیر وارد جریان اصلی شد، زیرا قرنطینه‌ها اقتصادها را تحت تأثیر قرار داد و کشورهای در حال توسعه را مجبور کرد تا بدهی‌های جدید را با سرعتی بی‌سابقه بپذیرند، در حالی که درآمدهای لازم برای بازپرداخت آن را کاهش دادند.

ایده اعطای برخی کاهش بدهی به کشورهای در حال توسعه در ازای اقدامات اقلیمی در دهه 1980 به عنوان راهی برای کمک به حفاظت از جنگل های بارانی آغاز شد.

وی گفت: آنچه در مورد مدل ارائه شده توسط اوراق قرضه آبی متفاوت است این است که به جای کاهش اندک بدهی یکباره به کشورها، منابع بازارهای مالی جهانی را برای باز کردن بودجه حفاظتی جدید به کار می گیرد. گاتچف از سازمان حفاظت از طبیعت.

به گفته سازمان حفاظت از طبیعت، اولین کشوری که پیوندهای آبی را پذیرفت، سیشل، کشوری جزیره‌ای در اقیانوس هند، به هدف خود مبنی بر تحت حفاظت قرار دادن 30 درصد از آب‌های خود و ایجاد پناهگاه‌هایی برای گونه‌های آسیب‌پذیر دست یافته است. فعالیت های انسانی در حدود نیمی از مناطق حفاظت شده ممنوع یا به شدت محدود شده است.

با این حال، اقتصاددانان و حافظان محیط زیست می گویند که این معاملات مالی تنها بخشی از نیازهای فوری جهانی را برآورده می کند.

بر اساس گزارش بانک جهانی، مجموع 683 میلیون دلار بدهی مبادله شده توسط بلیز و باربادوس 0.03 درصد از بدهی کشورهای در حال توسعه به طلبکاران خصوصی در پایان سال 2020 است.

و 134 میلیون دلاری که دو کشور به طور مشترک برای حفاظت از دریا در 20 سال آینده متعهد شده‌اند، کسری کوچک‌تر از 125 تریلیون دلاری است که سازمان ملل تخمین می‌زند که باید در سطح جهان برای رسیدن به انتشار خالص صفر تا سال 2050 و جلوگیری از بدترین پیامدها هزینه شود. تغییرات آب و هوایی

برخی از اقتصاددانان می گویند که کاهش بدهی ها تأثیری پایدار بر کشورهای کوچک و وابسته به توریست نخواهد داشت، مگر اینکه اقتصاد خود را متنوع کرده و بهره وری را افزایش دهند.

تأثیر کلی زیست‌محیطی پیوندهای آبی نیز محدود است، زیرا به دولت‌ها سال‌ها فرصت داده می‌شود تا پیشرفت حفاظتی خود را نشان دهند و ملزم به اعمال محدودیت‌های شدید بر فعالیت‌های انسانی در آب‌های خود نیستند.

به گفته حامیان، با این حال، طرح‌های کاهش بدهی می‌تواند با همسو کردن منافع مالی سرمایه‌گذاران بین‌المللی و کشورهای کوچک، به آنها کمک کند و به آنها منابع بیشتری برای هزینه‌های عمومی و انگیزه‌هایی برای رشد به شیوه‌ای پایدارتر بدهد.

چگونه می توانم فرسایش ساحل را در اولویت قرار دهم وقتی که باید بچه های بیشتری را وارد مدرسه کنم یا باید مردم را ایمن سازی کنم؟ هنری مونی، اقتصاددان کارائیب در بانک توسعه بین آمریکایی گفت. “این پول برای حفاظت است که در غیر این صورت وجود نداشت.”

مذاکره کنندگان اوراق قرضه آبی می گویند که این معامله کشورها را با اجازه دادن به طلبکاران برای طرح دعاوی در دادگاه های بین المللی در صورت عدم انجام تعهدات مالی یا حفاظتی خود پاسخگو می کند و این ترتیبات را برای مدیران دارایی های بزرگ و صندوق های بازنشستگی کم خطر می کند.

در نتیجه، مبادلات بدهی برای سرمایه‌گذاران غربی که به دنبال کسب درآمد با دلایل مثبت، مانند حفظ سرمایه هستند، جذاب‌تر است.

آجاتا مدیراتا، یکی از شرکای Greylock Capital Management، سرمایه‌گذار مستقر در ایالات متحده که در معامله اوراق قرضه آبی شرکت کرده است، می‌گوید: «سرمایه‌گذاری یک تجارت نوع دوستانه نیست، سرمایه‌گذاران فقط پول نمی‌دهند.

به گفته کریستوفر کویه، یک مقام ارشد مالی بلیز، در بلیز، قرارداد مبادله بدهی به دولت این امکان را داده است که بار بدهی خود را کاهش دهد و بزرگترین بودجه کشور را در سال جاری تصویب کند. هزینه‌های اجتماعی به سطح قبل از همه‌گیری بازگشته است و انتظار می‌رود اقتصاد امسال نزدیک به ۶ درصد رشد کند.

این کشور 400000 نفری برای برآورده کردن شرایط معامله خود، فروش جزایر دولتی را در بخش بزرگی از صخره های مرجانی خود ممنوع کرد. دولت همچنین 800 مایل مربع مناطق دریایی جدید حفاظت شده ایجاد کرده و قصد دارد تا سال 2026 2000 مایل مربع دیگر را تحت حفاظت قرار دهد.

اما حتی با تشدید حفاظت، بسیاری از جزایر در منطقه جدید حفاظت شده فروخته شده و به استراحتگاه یا ویلاهای خصوصی تبدیل شده اند. معامله اوراق قرضه آبی همچنین مناطق ماهیگیری فعلی را علیرغم آسیبی که این صنعت می تواند به حیات دریایی کشور وارد کند، تا حد زیادی دست نخورده باقی گذاشته است.

جولی رابینسون، بومی بلیز و مدیر کشور برای حفاظت از طبیعت، گفت که فراتر از اهداف مالی و حفاظتی، بزرگترین مزیت مبادله بدهی می تواند در نهایت تجسم مجدد هویت ملی باشد.

این بیماری همه گیر صنعت گردشگری کشور را یک شبه تعطیل کرد و بسیاری از شهروندان آن را مجبور کرد برای تغذیه خود به ماهیگیری و کشاورزی بازگردند. او گفت که با انجام این کار، ارزش و شکنندگی ثروت طبیعی بلیز را به ارمغان آورد.

خانم بلیز می‌گوید: «به‌عنوان یک بلیز، می‌خواهم مطمئن شوم که به‌عنوان یک کشور قادر به رشد و شکوفایی هستیم. رابینسون گفت. “امیدوارم با این قرارداد اوراق قرضه بتوانیم عقب نشینی کنیم و به طور انتقادی درباره آینده خود فکر کنیم. چه نوع توسعه ای می خواهیم؟